Płaskostopie jest to zniekształcenie stopy polegające na obniżeniu się sklepienia poprzecznego i podłużnego, w skutek czego stopa staję się płaska. Płaskostopie może być wrodzone, powstałe w wyniku zaburzeń rozwojowych w budowie i ustawieniu kości stopy, ale także nabyte w skutek nadmiernego lub długotrwałego obciążenia stóp, osłabiającego mięśnie i więzadła. Obniżenie łuków stopy w konsekwencji prowadzi do powstania stanów zapalnych torebek i więzadeł stawowych. Częstym powodem płaskostopia jest paluch koślawy czy palce młoteczkowate.

Budowa anatomiczna stopy ma, duży wpływ na chód człowieka. Funkcja chodzenia rozpoczyna się po między 10-12 miesiącem życia. Małe dzieci chodzą na ugiętych stawach biodrowych i kolanowych rozstawiając szeroko nogi, w ten sposób obniża się punkt ciężkości ciała i poszerza się czworobok podparcia. U niemowląt występuje typowa szpotawość kolan, która stopniowo po rozpoczęciu chodzenia znika przechodząc najczęściej w koślawość kolan, zmniejsza się ona w widoczny sposób około 6 roku życia. Chód jest stabilny i bezpieczny, przybierając stały charakter dopiero około 7-8 roku życia. U osób dorosłych chód zmienia się pod wpływem pojawiających się zmian patologicznych w narządach podporu i lokomocji. Inwolucja ma ogromny wpływ na sposób poruszania

Stopę ludzką tworzy 26 kości. Składa się ona z: kości piętowej, skokowej, kości stępu łódkowatej, sześciennej i klinowatych, kości śródstopia i paliczków palców. Wszystkie kości są złączone więzadłami. Prawidłowo zbudowana stopa ma trzy punkty podparcia: piętę, głowę I kości śródstopia oraz głowę V kości śródstopia. Trójkąt, utworzony z tych punktów, równomiernie przenosi obciążenia stopy w trakcie chodu.